Με κοιτάς και τα μάτια σου με πίνουνε
σα μια γλυκιά γουλιά ο πόνος
χέρια άδικα νιώθω να με πνίγουνε
ο βαρύς δικός σου λόγος
για λάθη μικρά που τη ζωή σου κρίνουνε

Άσπρα μαύρα της ζωής τα ζάρια
και στο δρόμο μου εσύ
να ψάχνεις της αγάπης τα φεγγάρια
Άσπρα μαύρα της καρδιάς τα ζάρια
και στις νύχτες μου εσύ
ν’ ανάβεις της αγάπης τα φανάρια

Με κοιτάς κι η ανάσα μου θεριεύει
τα χρόνια μου διπλά δικά σου
ότι άγγιξα ξέρω σε μαγεύει
ότι μίσησα μια σκιά σου
και μια αγκαλιά δικιά σου πάντα με γυρεύει

Άσπρα μαύρα της ζωής τα ζάρια
και στο δρόμο μου εσύ
να ψάχνεις της αγάπης τα φεγγάρια
Άσπρα μαύρα της καρδιάς τα ζάρια
και στις νύχτες μου εσύ
ν’ ανάβεις της αγάπης τα φανάρια