Μοιάζουν με νερά του κόσμου οι διαβάτες
Που ορμητικά σαν καταρράκτες
Χύνονται στο δέλτα του μυαλού.

Μοιάζουν με όνειρα θαμπά της γης οι χάρτες
Και για να μη γίνουν εφιάλτες
Ξάγρυπνοι οι λαοί τους περπατούν.

Γελαστοί, προδομένοι οι λαοί προχωρούν
Μες το ίδιο το σπίτι τους ξένοι
Και το άστρο τους πάντα αλλού
Γέφυρες ζωγραφίζουν οι θεοί των παιδιών
Κι όλα όσα τάχα μας χωρίζουν
Αγκαλιές γίνονται στο παρόν.

Μοιάζουν με μικρά μαχαίρια οι κιμωλίες
Γράφουν στα σχολεία ιστορίες
Για ένδοξους, τρανούς κατακτητές.

Και ματώνουνε τα όνειρα πριν γίνουν
Μάτια λαμπερά που αργοσβήνουν
Γίνονται οι θεοί μας μαθητές.