Άλλη μέρα, άλλη τύχη, λένε μερικοί
και τα γκρεμισες τα τείχη στ’ όνειρό μου εσύ.
Ασ’ την εποφάνεια και μπες μες στο βυθό.
Κοίταξέ με είμαι εδώ.

Μοιράστηκα, κουράστηκα μια πάλη διαρκής
τα μάτια μου τα άνοιξα κοιτάζω αν με δεις.

Κοίταξέ με,
έχω πολλούς κρυμμενους θησαυρούς
κι ούτε που τους φαντάστηκες.
Άγγιξέ με,
σε διάλεξα εσένα απ’ τους πολλούς
να φύγεις όμως βιάστηκες
Άγγιξέ με
είμαι πληγή που άνοιξε και ζει
για μια ιδέα άπιαστη σου μοιάζει όμως πολύ
Κοίταξέ με
ποιοι οι παλιοι λογαριασμοί και ποιοι οι λογικοί
στημένη ειν’ η παράσταση.
Κοίταξε με μια στιγμή.
Κοίταξέ με.

Πέρασε ο χρόνος πάλι σαν αστραπή,
μοιάζει ψέμα ή παραζάλη πως δεν είσαι εκεί.
Δε χωράει στο νου μου πόσο μάλον στην καρδιά
πως είναι όλα οριστικά.