Μάτια μου ο κόσμος έγινε κομμάτια
Ποιον να πιστέψεις, ποιος φταίει;
Ψεύτικα λόγια, χάρτινα παλάτια
κι όσα η καρδιά μας δε λέει.
Μάτια μου κρύφτηκε το φως της μέρας
Ποιον να ρωτήσεις, ποιος φταίει;
Μόνιμοι κάτοικοι μιας μαύρης σφαίρας
μα η ελπίδα πάντα θα σιγοκαίει.

Βάλε κρασί να πιούμε και να ξημερωθούμε,
στη στάχτη να καούνε `κείνα που μας πονούνε.
Βάλε κρασί να πιούμε και να ξημερωθούμε,
Εμείς δε θα χαθούμε μάτια μου.

Μάτια μου ο κόσμος γύρω καταρρέει
Πού `ναι η αγάπη, πού πάει;
Πίσω απ’ τη μάσκα η ζωή μας κλαίει
μα τ’ όνειρό μας τον ήλιο θα ζητάει.