Ολ΄η Αθήνα στριμωγμένα δώματα,
πώς να πειστώ πως είν’ ωραία η φυλακή.
Η φαντασία μου κλεισμένη σε κελί,
μονάχα η σκέψη σου μου φέρνει χρώματα.

Μ’ έχεις κι εσύ στον έρωτα σου όμηρο,
μόνο από σένα δεν αξίζει διαφυγή.
Τι κι αν δεν είμαστε ζευγάρι στη ζωή,
είμαστε χρόνια πια ζευγάρι στ’ όνειρο.

Πώς να αλλάξεις δρομολόγιο επιστροφής,
είν’ εξαρχής προπληρωμένη η διαδρομή.
Όλ’ η ζωή σου σε μια λίστα αναμονής
μέχρι να φτάσεις σ’ ένα στόχο
που δεν έβαλες καν εσύ.

Ολ’ η Αθήνα στριμωγμένα δώματα.
Ποια εκπομπή πάλι σε πλέκει σε ιστό,
πώς σκαρφαλώνει στης καρδιάς σου τον ιστό
και κυματίζει πάνω σε παραταγμένα σώματα.

Πώς να αλλάξεις δρομολόγιο επιστροφής..

Τώρα ευτυχώς υπάρχει δίκτυο δωρεάν.
Όχι, αγάπη μου, μην κάτσεις στο μπαλκόνι,
η σύνδεσή μας θα χαθεί, δεν μας σηκώνει.
Μην κουνηθείς, έτσι κι αλλιώς
ο αέρας δεν είναι πια το παν.