Κόρη ανθούς εμάζωνε κι ανθούς εκορφολόγα
και στα κορφολογήματα ο βασιλιάς επέρνα.

Δυο ρόδα της εζήτηξε και τέσσερα του δίδει
κι ο βασιλιάς τση χάρισε διαμάντι δαχτυλίδι.

Η μάνα τζη εβίγλιζε απου το παραθύρι
μωρή βρωμιά μωρή σκυλιά μωρή μαγαρισμένη.

Πες μου και δεν ε ντράπηκες να παρεις δαχτυλίδι
α που `χεις δωδεκα αδελφούς και δεκαεφτα ξαδέλφια.

Και `χεις και αραβωνιαστικό που πολεμά στα ξένα
εδα που θα `ρθουν θα το πω να δεις `ντα θα σου κάνουν.

Κι όντε κοντοσιμώνανε η μάνα τους το λέει
τη δέρνουν δώδεκα αδελφοί και δεκαεφτά ξαδέλφια.

Κι η μάνα και ο κύρης τση με τα σιδεροσταύρια
και το κοντοβασίλεμα εψυχομάχε η κόρη.

Κι μάνα τζη τη ρώτανε «τι θέλεις να σου βάλω»
θέλεις ταμπά θέλεις τ’ αθά θέλεις τα βελουδένια
γ(η) θες τα χρυσοπράσινα που σου φερε ο Γιάννης.

Μήδε ταμπά μήδε τ’ αθά μήδε τα βελουδένια
μήδε τα χρυσοπράσινα που μου φερε ο Γιάννης.

Θέλω το ρουχαλάκι μου τούτο το ματωμένο
το άσπρο φουστανάκι μου το `ματοβουρομένο.

Για να περάσει ο βασιλιάς και να το μάθει η χώρα
πως μ’ αδικοσκοτώσατε για ενα ματσάκι ρόδα.