Κούτσα κούτσα, σιγά σιγά θ’ ανεβώ απάνω,
θα το δω το φως
σαν παιδάκι που παίζει στην άμμο.
Σαν γονιός ο χρόνος
θα μου δώσει καρπούζι στο χέρι,
θα ντυθεί καλοκαίρι.

Χρώμα χρώμα, τα όνειρα θα γινούν καινούρια
κι από κλάμα παλιό
θα γεννήσ’ η ζωή μας τραγούδια
κι η ψιλή βροχή
θα φυτρώσει λουλούδια στο χώμα,
θα γελάσει το στόμα.

Θέλει ο καιρός να του δώσω σινιάλο,
πόνο δε βαστώ άλλο.
Θέλει η καρδιά να κρατήσει μια παύση
και μετά θα΄ναι εντάξει.

Κούτσα κούτσα,
στα ψηλά βουνά από κλαριά κρατιέμαι,
την κορφή κοιτώ,
η ομορφιά μου μιλάει και ξεχνιέμαι.
Ο καλός Θεός
κατεβάζει τον ήλιο στα μάτια
για να βρω σκαλοπάτια.