Έρωντα των αισθήσεων,
χιλιοτραγουδισμένε
που άλλες καρδιές για λόγου σου
χαίρουνται κι άλλες κλαίνε.

Έλα που σε πεθύμησα
οθε τσι πάντες που `μαι
κι όσες φορές με πλήγωσες
τόσες χαρές θυμούμαι.

Να παίξω μια τσ’ αμοναξάς
να φύγει να λαργάρει
να βρει παρ’ έκει συντροφιά
και να με παντονιάρει.

Και να γενώ όπως παλιά
παιχνίδι των χεριών σου
κι ας διπλοτριπλοπληγωθώ
από το μισεμό σου.

Έλα σου λέω να χαρείς
μη με λυπάσαι μόνο
κι έχω ζαμάνια και καιρούς
να νιώσω τέτοιο πόνο.