Άμα ποθάνω ας μη βρεθούν άνθρωποι να με πάνε
θ’ αναγκαστούν έτσι κι αλλιώς οι σκάρες να με φάνε.

Ψεύτη ντουνιά γενί ντουνιά σ’ εμένα μη παινιέσαι
εγώ `μαι που σε γλέντιζα και τώρα μ’ απαρνιέσαι.

Άχι και γιάηντα να σου πω την άδικη μου γνώμη
και δε σ’ αγάπουνα κρυφά να μ’ αγαπάς ακόμη.

Είναι πολλοί που βλαστημούν την ώρα π’ αγαπούνε
κι άλλοι τηνέ δοξάζουνε και τηνε προσκυνούνε.

Νά `τανε τρόπος τσι χαρές να τσι `χαμε ομάδι
κι ας ήμουνε την ταχινή στον πλάτανο ξεράδι.