Είναι ο πόθος μου τέτοιος, αγέρα
σαν τον άγριο θυμό σου
που στις πλούσιες κοιλάδες σφυρίζει.

Είναι ανήμερος άγρια φοβερά
πλούσιοι οι τόποι βαθιά μου
και σαν χάρος σκληρός τους θερίζει.

Κάθε ελπίδα κάθε όνειρο νέο
το χαϊδεύει σαν αύρα
ζωοδότρα στα εαρινά φύτρα.

Κι αν αυξάνει και γίνεται ωραίο
είναι η γόνιμη ορμή του
που θα γίνει η σκληρή καταλύτρα.