Από τους υπερήλικες λογοτέχνες που συγχρωτιζόταν
ρουφούσε αχόρταγα τη συγγραφική γύρη
κι από τους νεότερους το σπέρμα τους
κάθε της σκέψη, πράξη, κίνηση, έκρυβε σκοπιμότητα
χωμένη ως τα μπούνια σ’ όλες τις συγγραφικές εταιρείες
μ’ ένα της τηλεφώνημα καπάρωνε εκδότη.

Κατά τ’ άλλα, αρεσκόταν στο να γράφει ποιήματα
για τα αλησμόνητα νεανικά της χρόνια στο νησί
και την αθωότητα που, τελικώς, θα μας σώσει.