Κανονικά δεν πρέπει να `χουμε παράπονο.
Καλή κι εγκάρδια η συντροφιά σας, όλο νιάτα,
κορίτσια δροσερά- αρτιμελή αγόρια
γεμάτα πάθος κι έρωτα για τη ζωή και για τη δράση.
Καλά, με νόημα και ζουμί και τα τραγούδια σας
τόσο, μα τόσο ανθρώπινα, συγκινημένα,
για τα παιδάκια που πεθαίνουν σ’ άλλην Ήπειρο
για ήρωες που σκοτωθήκαν σ’ άλλα χρόνια,
για επαναστάτες Μαύρους, Πράσινους, Κιτρινωπούς,
για τον καημό του εν γένει πάσχοντος Ανθρώπου.
Ιδιαιτέρως σας τιμά τούτη η συμμετοχή.
Στην προβληματική και στους αγώνες του καιρού μας
Δίνετε ένα άμεσο παρών και δραστικό- κατόπιν τούτου.
Νομίζω δικαιούσθε με το παραπάνω
δυο δυο, τρεις τρεις, να παίξετε, να ερωτευθείτε,
και να ξεσκάσετε, αδελφέ, μετά από τόση κούραση.

(Μας γέρασαν προώρως Γιώργο, το καταλαβες;)