Πιο βασανιστικά στη μνήμη επιστρέφουν
τα βλέμματα που γύρισαν αδικαίωτα στη βάση τους.
Οι μορφές των γυναικών που δεν μας δόθηκαν.
Οι έρωτες που κάηκαν στον αέρα
–φιάλες, θαρρείς, υγραερίου–
και σκόρπισαν και χάθηκαν.
Πιο βασανιστικά στη σκέψη επιστρέφουν
τα σώματα που δε γευτήκαμε,
που από μια παρανόηση ή μια κακή εκτίμηση
από αδράνεια, φόβο ή αδιαφορία,
δεν τα αγγίξαμε
δεν κυλιστήκαμε μαζί τους
σε σεντόνια του πόθου.

Τα βλέμματα που βιαστικά προσπεράσαμε
οι αδικαίωτοι έρωτες, τα ανέγγιχτα σώματα
μας τυραννούν, απ’ τα κατακτημένα, πιο πολύ.