Ανοίγουν τα άστρα σαν παράθυρα
κτυπούν κατασχισμένα
εκεί στεκόμουν και δε γνώριζα
τη γλώσσα τόσων άστρων
που πεθαίναν.
Μια μαύρη θάλασσα διασχίζω
στο τίποτα επιστρέφω
ακούγονται τριξίματα και συριγμοί
και θόρυβοι ξαφνικοί
από κουάζαρ και πάλσαρ
που εκρήγνυνται:
Ιδού το καταπέτασμα
του σύμπαντος
εσχίσθη
άνωθεν έως κάτω
τα άστρα ανεώχθησαν
και σώματα πολλά
φασμάτων επυκνώθησαν
πώς να ξεφύγω απ’ το συμβάν
το αίμα πρασίνισε και ρέει
εκβάλλει σε γρασίδι κόκκινο.

Από άστρο σε άστρο θα πατώ
λάμπουν κι ας καταρρέουν.