Της έβαλα έναν δυναμίτη μες στα σκέλη και τον άναψα
"πραγματικότητα καργιόλα" έλεγα
"θα σε τινάξω στον αέρα" και την έκανα κομμάτια
με κοιτούσε –τάχα– λυπημένη
μα ξανάδενε
τίποτα δεν άλλαζε
σαν να `λεγε: "τι κι αν ακρωτηριάστηκα
πρώτος εσύ στα σκέλη μου τινάχτηκες"
"τι κι αν σκορπίστηκα –για λίγο– ερμαφρόδιτε
πάλι με ολόκληρο το σώμα μου θα συνεχίζω"
"Ενώ εσύ;
σάπιζε τώρα σάπιζε ποτέ σου δεν υπήρξες
στη θέση σου χορτάρια
κι εγώ με την ρουφήχτρα μου
θα βρω άλλους ηλίθιους να τινάξω".