Είναι νωρίς για να συμφιλιωθώ
είμαι στο σπίτι της νεκρής
για να χτενίσω τα μαλλιά της
είναι νωρίς
για να χτενίσω τα μαλλιά της

αμήχανα γυρίζω το κεφάλι μου
γυαλίζουν τα παπούτσια μου μικρού παιδιού
στέκομαι πλάι μου με πόδια γυρισμένα
–πόδια παιδικά–
τόσο αφύσικα γυαλίζουν τα παπούτσια
παράξενο μικρό παιδί να στέκομαι ακίνητος
για τόσην ώρα
παράξενο
είναι γεμάτα λάσπες τα παπούτσια μου
γεμάτος χώμα θα `ναι ο ουρανός
κι απόψε.