Χαίρομαι τα σπλάχνα μου απόψε
κι όλα τα όργανα ωραία λειτουργούν
συντονισμένα κυλούν σαν σε μετάξι
τα πόδια μου στη θέση τους με πάνε
νυχτερινή Θεσσαλονίκη.

Εγώ `μαι το μυστήριο εμείς
όπως σταθήκαμε στον χρόνο οι αποστάσεις
κάθετοι εμείς σαν κυπαρίσσια οι σκιές
φως που πυκνώθηκε προσωρινά κι απόψε

τα μάτια τρεμοπαίζουνε διαλύονται
διαλύεσαι κι εσύ
και μόνο νύχτα.