Στις πεδιάδες και στα τραπέζια της Κυριακής
πρόσωπα πετάνε γύρω στο μαγαζάκι του Ραντουμίρ
αργά το βράδυ μετά τις δώδεκα
όταν σιγούνε με τον εθνικό τους ύμνο ένας μετά τον άλλον
οι σταθμοί της Ευρώπης και των Βαλκανίων

γύρω σε καλλιμάρμαρα ηρώα
πέντ’ έξι μέτρα μπόι, μοναχικά
μέσα στην κόλαση της ιστορίας των συνόρων.