Μέσα στο σπίτι που νοικιάζω
με πρόστυχο καπνό τρομάζω
κι απ’ του κορμιού τις οπές
καπνός υγρός και ηδονές
πρέπει να βγω πάση θυσία
ιέρεια μου η αδυναμία
έναν χρησμό ήρθα να πάρω
πριν να καπνίσω ένα τσιγάρο με τον Χάρο.

Έρωτα φωτιά, έρωτα φωτιά και χιόνι
πρώτη μου φορά πρώτη μου φορά παιδί
είδα τη μαύρη θάλασσα να με στοιχειώνει
κι ύστερα άλλαξα τα χρώματα
και μια συνήθεια να κοιμάμαι στα πατώματα.

Ο λόγος λόγο δε μου βγάζει
μόνο η ψυχή που αναστενάζει
εγώ που πίστεψα στο δρόμο
τ’ άδεια φορτώθηκα και κουβαλώ στον ώμο
πρέπει να βγω πάση θυσία
ιέρεια μου η νοσταλγία
άνοιξα και τα δυο μου χέρια
σ’ ένα διάλογο με τ’ ουρανού τ’ αστέρια.