Τόσο μικρή στο έρωτα τόσο μικρή στα πάθη
κι όλα σου τ’ αφανέρωτα τα `χεις ανθίσει άνθη
και τα φιλιά σου μέλισσες που πίνουνε τη γύρη
όλους τους άνδρες μέθυσες μέσα στο πανηγύρι.

Έρωτα που με λάβωσες, μ’ έκαψες με παλάβωσες
και μ’ έκανες κουρέλι και μαγεμένος τριγυρνώ
κι όπου επέρασε περνώ μα `κείνη δε με θέλει.

Τάχα που πας καρδούλα μου με τούτο το κορμάκι
που `ναι σα μήλο ανέγγιχτο κι απάτητο δρομάκι
πού πας τριανταφυλλάκι μου γυμνό χωρίς αγκάθια
φώτα με φεγγαράκι μου μ’ αγάπη και συμπάθεια.