Άκουσα απόψε μια φωνή κι έμεινε η μνήμη να απορεί
το μέσα και το θέλω στα μάτια μου σε φέρνω
κι όλο πεθαίνω απόψε εδώ στο βίντεο να τραγουδώ
και πέρασαν οι νότες, σαν χρόνια σαν προδότες.
Ζητιάνος πόρνη της ελπίδας κι ο έρωτας να τρέχει σε σκαλιά
και να τσακίζεται παράλογο και μόστρα αγκαλιά.
Και πέρασαν οι μήνες κι αλλάξαν οι βιτρίνες.
Άκουσα απόψε μια φωνή τόσο οικεία και ζεστή
μου λείπει το κορμί σου, η άκρη της αβύσσου
γέμισα πάλι με αλκοόλ, απόψε έχασα το σκορ
σε βλέπω σου φωνάζω στα δάση σ’ αγκαλιάζω.
Ζητιάνος πόρνη της ελπίδας κι ο έρωτας να τρέχει σε σκαλιά
και να τσακίζεται παράλογο και μόστρα αγκαλιά.
Και πέρασαν οι μήνες κι αλλάξαν οι βιτρίνες
κι εγώ δεν μπόρεσα να βρω μια αγκαλιά.