Πήρε ο Σεπτέμβρης το φιλί
Μελτέμι στέγνωσε το δάκρυ
Και εγώ αδέσποτο σκυλί
Μόνος γυρνώ στη Νέα Μάκρη.

Τώρα τι κάνω της καρδιάς
Τι να της εξηγήσω
Βοτάνια της παρηγοριάς
Που νάβρω να της ρίξω.

Ήταν ο ήλιος δικαστής
Τους γλάρους είχαμε ενόρκους
Μα πριν λαλήσει αλέκτωρ τρεις
Στο κύμα πέταξες τους όρκους.

Τώρα τι κάνω της καρδιάς
Τι να της εξηγήσω
Βοτάνια της παρηγοριάς
Που νάβρω να της ρίξω.

Μ’ άδειο κεφάλι ξενυχτώ
Και βολοδέρνω στην πλατεία
Εσύ μακριά κι εγώ φρικιό
Σε παγωμένα καφενεία.

Τώρα τι κάνω της καρδιάς
Τι να της εξηγήσω
Βοτάνια της παρηγοριάς
Που νάβρω να της ρίξω.