Σκύβω και βλέπω με στενοχώρια
και μ’ αγωνία να `ναι γραμμένη
μια ιστορία.

Μ’ αυτά τα χέρια σ’ είχα αγκαλιάσει
τα αστέρια σου `φερα του ουρανού.
Μ’ αυτά τα χέρια σου είχα γράψει
το δράμα εκείνο του χωρισμού.

Όλες τις νύχτες κι όλες τις ώρες
τρέχει το δάκρυ μου πικρό.
Γιατί δεν ξέρω αν τ’ αγαπάω
αυτά τα χέρια ή τα μισώ.

Αυτά τα χέρια που σου χαρίζαν
λουλούδια κάτασπρα του δειλινού.
Αυτά τα χέρια που μ’ οδηγήσαν
μπρος στο κατώφλι του χωρισμού.

Όλες τις νύχτες κι όλες τις ώρες
τρέχει το δάκρυ μου πικρό.
Γιατί δεν ξέρω αν τ’ αγαπάω
αυτά τα χέρια ή τα μισώ.