Δεν ξέρω πως, πως να στο εξηγήσω
μυαλό που χάνεται και μένει πίσω ,
δε βρίσκει ο χρόνος γιατρειά και άρρωστοι γυρνάμε ,
ποτήρια που `ναι αδειανά για στόματα διψάνε.

Βάζω φωτιά σου κόσμου τα βιβλία ,
σφαγές και θάνατο μυρίζει η ιστορία ,
Θεοί και δαίμονες στα πόδια σας λυγάνε ,
δώστε τους λίγο προσοχή κι αμέσως θα σας φάνε.

Δεν ξέρω πως, πως θα το καταλάβεις ,
στα πόδια στέκομαι ξανά , που είσαι , θα ΄ρθεις
οι γαλαξίες που γυρνούν και συντροφιά ζητάνε ,
χωρίς να ξέρουν το γιατί συνέχεια προχωράνε.

Βάζω φωτιά στα όρια τα γραμμένα ,
όσα νομίζεις γνώριμα τα ίδια είναι και ξένα ,
Είσαι μικρός και δεν μπορείς τον κόσμο να τελειώσεις ,
γέμισε τα ποτήρια μας κι άσε τις εξισώσεις.