Πώς τα `φερε η μοίρα μου να πέσω μες το λούκι
με μια γυναίκα έξυπνη να γίνουμε μπουλούκι
να θέλω εγώ τη θάλασσα κι εκείνη το βουνό
να θέλω εγώ άμμο και γη και εκείνη ουρανό
να όμως που χωρίσαμε ένα πρωινό.

Κι εκείνη πήγε στο βουνό και έβλεπε τον ουρανό
κι εγώ στην άμμο κάθισα και έβλεπα τη θάλασσα.

Όταν της μίλαγα γλυκά έβγαζε όλο φυτίλια
όταν της χαμογέλαγα έλιωνε από τη ζήλεια
όταν μου μίλαγε γλυκά εγώ είμουνα αλλού
ο ένας είταν του βουνού κι ο άλλος του γιαλού
να όμως που ένα πρωινό κινήσαμε για αλλού.