Δε σηκώνω βλέμμα , το κεφάλι έχω χαμηλά
και δε λέω κουβέντα , μαριονέτα είμαι που γελά
κι όταν μου ζητάνε πάνω-κάτω να χοροπηδώ
χειροκροτάνε και φωνάζω ευχαριστώ

μια μαριονέτα είμαι κι εγώ
κι όλο τον κόσμο τον αγαπώ
κλείνω τα μάτια να ονειρευτώ
μα δε θυμάμαι ποιος να είμαι , τι κάνω εδώ

Ξύλινα ποδάρια και τα χέρια δεμένα με κλωστή
του καιρού σημάδια στο κορμί μου έχουνε φανεί
πέρασε ο χρόνος και μαζί του κάνω συντροφιά
μες στη ντουλάπα και κανείς δε μου μιλά

μια μαριονέτα...