Μεσάνυχτα και ακόμα έχω δρόμο
με Άσσο κασετίνα και κρασί,
τον άρχισα το δεύτερο τον τόμο
ο τίτλος του “ωδή στη λαιμητόμο”,
απόψε το δωμάτιο νοσεί.

Μεσάνυχτα κι ο χρόνος ταξιδεύει
το βράδυ μου θυμίζει Γολγοθά,
η σκέψη μου αρχίζει να στερεύει,
στα τάρταρα η μνήμη μου χορεύει,
γεννάει το δωμάτιο φωτιά.

Πέρασε η ώρα και το χάραμα δειλιάζει
με θήλασαν κι απόψε οι συμφορές,
της νύχτας το κατράμι με μπολιάζει
δε μου `φτανε η βροχή και το χαλάζι,
μοιράζει το δωμάτιο ποινές.

Μεσάνυχτα κι ο ύπνος δε με πιάνει
τα Αιγίνης μου τελειώσαν από χθες,
Φλεβάρης και αργεί για να ζεστάνει,
η λύπη μου συρμάτινο στεφάνι,
σκεπάζουν το δωμάτιο σκιές.

Πέρασε η ώρα και το χάραμα δειλιάζει
με θήλασαν κι απόψε οι συμφορές,
της νύχτας το κατράμι με μπολιάζει
δε μου `φτανε η βροχή και το χαλάζι,
μοιράζει το δωμάτιο ποινές.