ΠΡΩΤΟΣ ΔΟΥΛΟΣ
Προσωπάκι απαλό σαν το μετάξι,
ματάκια αστραφτερά σαν κρύα πηγή,
χρονώ δεκατεσσάρω με δεκάξι,
πού να `ναι τώρα; Στα βαθιά σου Γη!

Ο ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΔΟΥΛΟΣ
Τα ρόδα χάμου θάλασσα, στο φράχτη
τ’ αγιόκλημα ποτάμι κρεμαστό.
Πού να `ναι τώρα; Κουρνιαχτός και στάχτη!
Και το φεγγάρι απάνωθε σβηστό.

Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΟΥΛΟΣ
Δίχως αρχή και δίχως άκρα ή μέση
απέραντα: Γη, θάλασσα, ουρανός!
Τα `ζωσε τώρα σιδερένια δέση.
Έξω και μέσα κόσμος αδειανός.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ
Όλα βουβά μες στο βουβόν αέρα.
Ήλιος τυφλός κοιτάει και δεν κουνά.

Η νύχτα δε χωρίζει απ’ την ημέρα,
τέλος του κόσμου η προφητεία μηνά!
Ποιος θα μας σώσει; Ανατολή για Δύση;
Ποιος Έλληνας ή βάρβαρος θεός;
Μπροστά καινούριος κόσμος θα βαδίσει

ή πίσω θα γυρίζει ο παλαιός;