Σκότωνε τον μπαμπά σου με μπαλτά
για το μισό χωράφι. Κι από τα
δεκατρία το κοράσι σου, πιτσούνι,
ξεκοίλιαζέ το, γέροντα, στη χούνη.

Αδερφή κι αδερφός, άνομα μέλια,
πετάτε το μπαστάρδικο στ’ αμπέλια.
Κι ο σύζυγος με τη συνείδησή του
να πουλάει και να δέρνει το ήμισύ του.
Να κάνεις πλερωμένα φονικά

για ξένα και για ντόπι’ αφεντικά.
Τα πάντα πράξε και τα πάντα πούλα,
σαν έχεις του εθνικόφρονα τη βούλα.
Στον πόλεμο, σαν έξυπνο πουλί,
στρίβε — ας πάνε να σφάζονται οι μουρλοί!

Για τον ξένο χασάπη βάνε μάσκα
στα μπλόκα, να διαλές τ’ αρνιά του Πάσκα.
Στο Μακρονήσι δένε στο τσουβάλι
και στη θάλασσα ρίχνε τη μεγάλη
τον "προδότη", που σήκωσε το χέρι

στου Ξένου το υπεράνθρωπο σεφέρι.
Όλες τις αμαρτίες σου μια και μια
ν’ αφήνεις στα παιδιά κλερονομιά.
Τα πάντα πράξε και τα πάντα φτύσε,
μονάχα, μαύρε, κόκκινος μην είσαι.

Και βάρδα μη στον Παρθενών’ απάνου
κουρελιάσεις μπαϊράκι Ταμερλάνου.
Πρώτη αρετή του βρόμικου καιρού σου
το μίσος των Ελλήνων και του Ρούσου.