Ώριμο στάχυ η σκέψη
σ’ αναζητά επίμονα...
Ώριμο στάχυ κι η καρδιά
ζητά να χυθεί στα χέρια σου
ο καρπός της.
Κι ακόμα...
Ώριμο στάχυ η ψυχή
καλεί εσένα,
πλοηγέ των ονείρων,
για να δρέψεις την ελπίδα
–όμοια με χρυσοκίτρινη
τελειότητα του ήλιου–
μαζί με τον πολύτιμο
καρπό της Προσπάθειας
που βρήκε τη δικαίωση
αφού πρόσφερε
την ανέφελη ομορφιά
του καλοκαιριού,
θυσία στον γκριζωπό βωμό
του χειμώνα.