Χείλια, μαλλιά και νύχια σου τρεις δούλοι
να βάφουν, να μυρώνουν και στο πλάι
των κροτάφων να κάνουν ν’ αμολάει
βόστρυχος θάμα. Κι έβγα με πεδούλι

χρυσό στην Αγορά. δούλοι και μούλοι
γιορτάζουν τ’ Ανθεστήρια. Αφρογελάει
το νιο κρασί στην κούπα, που κυλάει
στόμα σε στόμα. Πάρ’ την κι όθες ούλοι
πίνουνε, πιες. Και πάντα τη δοντιά σου

βαθιά στο ξύλο. Μα την αρχοντιά σου
κράτα ψηλά, και πιο ψηλά το πνέμα!
Με τον όχλο κουβέντα να μην έχεις!
Ωσάν περαστικός εδώ με νέμα
σε γλώσσα ν’ απαντάς που δεν κατέχεις.