Ο Θάνατος ήρθε ένα βήμα πιο κοντά.
Μου φαίνεται πως δεν κρατάει δρεπάνι αλλά απόχη.
Μα έχω πια μάθει να σκέφτομαι σωστά
στα ερωτήματα που κανείς απαντά
μ’ ένα ναι ή ένα όχι.

Θέλω να πω, το μέλλον χτυπάει στο ψαχνό
αλύπητα. Κι ανακαλύπτω
με θλίψη πως έχω αρχίσει να ξεχνώ.
Πως όλα σκεπάζονται μ’ ένα αχνό
σύννεφο, κι όχι με τη σκιά των ευκαλύπτων.

Νιώθω πως λίγα πράγματα μπορούν να συμβούν
κι άλλα, πολύ περισσότερα, πως δε θα γίνουν.
Μα όσα δε γίνονται τώρα, βομβούν
στα σκονισμένα κοιλώματα του λοβού
όπως οι σφήκες στους κάλυκες των κρίνων.

Πάνσοφε, Μεγαλόθυμε, Άρχοντα του Φωτός,
χάρισέ μου έναν θάνατο αντρίκειο.
Τούτο μονάχα σου ζητώ,
εγώ που ποτέ μου δε δέχτηκα δοτό
πόστο ή οφφίκιο.