Σα να τον βλέπω
χαμογελαστός πάντα καλοδιάθετος
γερμένος πλάι με το ποτήρι στο χέρι
στο ντιβανάκι της παλιάς μας σάγιας
–την γκρέμισαν πάει κι αυτή–
να διηγείται ιστορίες του κρασιού
και του μεγάλου πολέμου.
Δεκατρία κουτσούβελα εμείς
κι όλο θέλαμε
λίγο κρασί απ’ το δικό του
και
"κυρα-Μαρία τα παιδιά πεινάνε".
Αχνιστοί κεφτέδες
ιστορίες του κρασιού.
Το αμπέλι έπλεκε στα μαλλιά μας
ο πόλεμος στους φόβους μας
Ο παππούς ξόρκιζε φαντάσματα
Με το ποτήρι τον επίλογο
το χέρι του έγραψε.