Χωρίς λόγο εμφανίστηκες πάλι
να ταράξεις το θλιβερό μου απόγευμα
Τη φαντασμαγορία της δύσης των αισθήσεων
που κατάγονται από τη χώρα των λυγμών.

Τσαλακώνεις το σούρουπο
με μια κίνηση ηγεμόνα
και με φέρνεις στα όρια
του φθόνου.

Όμορφη μέρα, μου λες, κοίταξέ με.
Ναι, όμορφη μέρα. Σε κοιτώ...
Ομοιόμορφη.