Φτηνά ξενοδοχεία υπόδουλων αισθήσεων
ταγμένα σε μυσταγωγίες άγονου έρωτα
και βιαστικών συναλλαγών.
Καρδιές στα όρια της ταπείνωσης
υδραυλικά που στάζουν εμμονές
υπόηχα λαχανιάσματα
σ’ έναν πνιχτό υγρό αέρα
κορεσμένων αντοχών.

(Μια σύσπαση της μήτρας
δεν είναι ικανή
να εξαλείψει την οσμή της παρακμής).

Φτηνά και ξεπεσμένα και τα δάκρυά μου
αποδημούνε σε στιγμές αφρώδους μνήμης
Νοσούν στην τόση ζέστη χειμωνιάτικα
Φεύγω –πρέπει σου λέω– φεύγω
οι αυταπάτες έληξαν
οι ελπίδες δεν τη βγάζουν.

Κοίταξε πώς με κουρελιάζω
ασχημονώ
και καταλύεται το τελευταίο έαρ.
(Μια σε κρίνω μια σε θαυμάζω
τέτοιο κουκούλωμα που κάνεις στην ντροπή!)
Υστερική κραυγή η σιγή μου
Δεν ακούς;

Ω πάνσοφη ουδετερότητα
να είχα τη γαλήνη σου ή την αποδοχή σου.
Τη φτήνια μου να ντύσω μ’ εγκαρτέρηση
να μεταμορφωθώ σε πρόχειρο συμβάν
ενός μυθιστορήματος διακοπών
που το πετάει κανείς πριν επιστρέψει.

Πουλήσαμε φτηνά ό,τι κι αν πεις.