Μη με κοιτάς
βαδίζω πλάι στο γκρεμό.
Υπάρχω μόνο
γιατί ετούτος ο χαμός
θέλει ένα πρόσωπο
για να ξεδίνει η θλίψη
στους περιπάτους του απογεύματος.

Ομήρους κρατώ
το ποίημα και το όνειρο
και δε φοβάμαι.
Τους ανταλλάσσω πάραυτα
ελάχιστα τα λύτρα που ζητάω.

Το άρωμα της προσμονής
ίσως και το κορμί σου.