Ξαλάφρωσα από κάθε περιττό,
απ’ τη μεγάλη αγγάρεια να στοχάζομαι,
να μιλάω και να γράφω, να διαλέγω
τους δημίους μου — προσφέρνονται μονάχοι!

Και δε γκρινιάζω πια που κάθε μέρα
φτωχαίνω παραπάνω. Πλούτος μου είν’
"ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΚΟΣΜΟΣ" και "ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ".
Του Κολωνού σωπάσανε τ’ αηδόνια
καιρός ήταν, δεν τραγουδάνε πόλεμο!

Τα χελιδόνια πια δε φέρνουν άνοιξη,
την ξεχάσαμε, μια συνήθεια είν’ όλα.
Λεύτερη μέσα κι όξω, καμαρώνω
στα Φάληρα τον ατσαλένιο "Εισπράχτορα"
να λευκαίνει με φούμο και κατράμι

τη μουσούδα γραικύλων χριστιανών...
Ψάχνομαι όλουθες, τίποτα δικό μου...