Δες πιο πέρα κι απ’ το φως.
Δες, δεν είσαι μοναχός.
Δες πιο πέρα κι απ’ τον πόνο,
τη νύχτα που περνά,
σα γέλιο μάνας, μάνας που γεννά.

Δες στου χρόνου τη φωτιά.
Δες, πώς άντεξε η καρδιά.
Δες το ξάφνιασμα της λύπης,
σα χαίρεται η ψυχή και βγαίνει
βόλτα, βόλτα στη βροχή.

Δες μ’ ένα βλέμμα πόσα λες.
Δεν ξοφλήσαμε, μη κλαις
και πιάσε πάλι το χορό.
Δες με τι πάθος τραγουδώ,
όσο πιο ψηλά πετώ, μου φτάνει
μόνο να είσαι εδώ.

Δες του ανέμου την οργή.
Δες πώς παίζει σαν παιδί.
Δες το λίκνισμα της μέρας,
σα χαίρεται η καρδιά κι αλλάζει
χρώμα, χρώμα και τροχιά.