Όλα τα πρόσωπα της ιστορίας μας είν’ εντελώς φανταστικά
καμιά πλέον συσχέτιση με πρόσωπα υπάρξαντα.
Ή και ακόμα υπαρκτά σε μια δεδομένη εποχή.
Γιατί και η Εποχή δεν υπήρξε —μη μιλήσεις πια γι’ αυτήν.

Με τα ίδια πάλι λόγια που δεν αλλοιώνονται από το χρόνο
όπως το μέταλλο κάτω από τη σκουριά, το δέρμα κάτω από το ρούχο.
Γιατί τα πρόσωπα της ιστορίας μας είν’ εντελώς φανταστικά
οι περιπέτειές τους αδιάφορες για την Ιστορία
ούτε καν ίχνη σβησμένων ονομάτων για τους οπωσδήποτε επιζήσαντες.

Κατέβασε τις Μεγάλες κουρτίνες, φράξε όσο είναι καιρός
τις μυστικές ρωγμές των στίχων, μ’ ένα χαμόγελο κι εσύ
υποδέξου, αγνός, τη χαρούμενη καινούρια ημέρα
έλα Γιώργο — βάλε στη θήκη το μαχαίρι.