Τώρα, μιλώ πάλι σαν ένας άνθρωπος που γλίτωσε απ’ το λοιμό
επισκέπτομαι τους φίλους μου, ξέρω πολλούς που σώθηκαν
("υπάρχει πάντα μια αναχώρηση", έτσι είχα κάποτε πει
άλλοτε πάλι μίλησα για μιαν άγνωστη αρρώστια ποιος τα θυμάται;).

Πέρασαν πια οι καταδικασμένες μέρες ανοίξαν τα παράθυρα
χαρούμενοι οι οδοκαθαριστές σαρώνουνε στους δρόμους τα σκουπίδια
άρχισε πάλι η ζωή, οι εγγραφές στους συλλόγους και τα ινστιτούτα
οι αγκαλιασμένοι έφηβοι στις πλατείες, τα ακατάλληλα έργα στους κινηματογράφους
οι αγγελίες στις εφημερίδες πέρασε πια η κακή αποκριά.

Οι προσωπίδες κάηκαν τα παλιά ονόματα λησμονηθήκαν
και το δημοτικό συμβούλιο συνεδριάζει για τη μετονομασία των οδών.
Ραούλ, εσένα πάλι σκέφτομαι που δεν πρόλαβες να γίνεις σοφός, να συζητήσεις,
να δεις την άλλη πλευρά των πραγμάτων, να μάθεις να σιωπάς
δε σου `μελλε να πιθανόλογείς, να βγάζεις συμπεράσματα

δε σου `μελλε να διδαχτείς κι εσύ την αριθμητική των ιδεών.