Η αγωνία του πράσινου κάγκελου.
Αιώνια έφηβος με πουλιά και δυσέρωτες.
Με παράθυρα και μπαντερίλιες.

Διαλυμένες κουβέντες.
Γράμματα αρχικά περγαμηνών κωδίκων. Άλλοτε πλούσια
σε φαντασία κι εκφραστικότητα
αθώων αγίων.

Βαριά βαρύτατα της ψυχής μου τα έλυτρα
κι ο έξω λαβύρινθος γυρεύει το νήμα του.
Ποίος θα φέρει τα λύτρα;

Στάση της κεφαλής μετωπική, αναγνώσματα
πλάγια. Σε πρώτο πλάνο τέσσερα ορχούμενα βότσαλα
μινωικής ακρογιαλιάς.

Και το κορμί σου ήχος ρευστός
να πηδακίζει μέσα στο κίτρινο, στις πρώην θάλασσες.

Σαν το πρώτο φως,
ελαφρώς σκανδαλώδες.