Εγώ δε θα σ’ το πω
αν δεις τη νύχτα κόσμο μαζεμένο
και τις παλιές εφημερίδες στα σκουπίδια.
Στη σκιά μου
λουλούδια πεθαίνουν χορεύοντας.
Τα μάτια στρατόπεδα σφίγγονται
πίσω απ’ το πετσί τους.
Δεν είμαι πια εγώ
να πίνω στο ποτήρι τη διαφάνεια.

Αν καθώς πάνω μου ρίχνοντας
όλες τις εποχές χωριστά
και πάντα μαζί,
δεν τρομάξεις στη θέα,

Θα σ’ το `χω πει
για να ενωθούμε δίχως λόγια.