Μη με συλλογίζεσαι τη νύχτα
οι στέγες γίνονται ουρανοί
κι εγώ φορώ τα χρώματα της ηδονής.

Το πρωί αστράφτει η γύμνια μου
κρεμασμένη στο αίμα του ήλιου.

Πάνω στη θάλασσα ακουμπά η ζωή μου
κυλά υγρή προσμονή
ανάμεσα στα σώματα των ανέμων.

Να βρεθούμε μαζί ν’ ανηφορίσουμε.