Με του ήλιου τη γεύση
με της λάσπης το χρησμό
η επιθυμία μας υπνωτίζει
κι αντιγράφουμε τους νεκρούς
δίχως χρώματα. Δίχως ονόματα.

Ψίθυροι πολυφορεμένοι
ντύνουμε τις ανταλλαγές μας.

Παγιδευόμαστε στο ύψος του κορμιού
στο κάλεσμα της γαλήνης ενός θρήνου.

Εντοπίζουμε το όραμα του θανάτου.