Ένα όνομα που ακούγεται ατόφιο
φωνή βαθιά
έκπληκτα μάτια
χέρια από μέταλλο και από μετάξι
το πρώτο γενετήσιο τριαντάφυλλο που ποδοπατήθηκε.

Συμπαγής
με αβίαστα λόγια
με τα δώρα που πήρα που κρατώ που κουβαλώ μαζί μου
επιμένω να στηρίζομαι από ένα σου φιλί
πάνω απ’ το βάραθρο που περιμένει λαίμαργο την πτώση.