Είχα στα χέρια μου φρούτα. Τα έστιψα μέσα στο
στόμα μου και είπα : φως. Και είπα : Ζω. κι έγινα
το ζωο που είμαι. Από τότε πεινώ. Δε μου
φτάνουν τα μικρά τρυφερά απογεύματα.
Μουγκρίζω. Κυλιέμαι πάνω στους στίχους μου.
Ψάχνω για την τροφή μου. Κι έρχεται από
μακριά. Από την εποχή των σπηλαίων. Ροκ
ερπετά και τρίτωνες με καλούν με το όνομά
μου. Πέφτω μέσα στον κρατήρα σου. Ανοίγω το
στόμα και πίνω. Κλείνω τα μάτια. χλιμιντρίζω.
Λόγχες κι ακόντια με τρυπούν μα δεν πονώ. Με
σπέρνει ηφαίστειου γέννα. Χίλια αυγά για χίλια
χρόνια σε μια μέρα σε μια ώρα. Δροσίζει. Βαθιά
μέσα στη μνήμη η λάβα κινείται προς τον
ουρανό.