Πικρή ζωή πικρό ψωμί
και δάκρυα πλημμύρα
νύχτα και μέρα.

Σκληρά μας δίκασε σκληρά,
η μαύρη μοίρα μας
σ’ αυτήν την σφαίρα.

Γιατί όμως γιατί να είμαστε φτωχοί
και μια ζωή ολόκληρη
σ’ αυτήν την κοινωνία
να ζούμε σαν απόκληροι
με πίκρες κι αγωνία.

Τι κι αν είμαστε φτωχοί
έχουμε κι εμείς ψυχή
τίποτ’ άλλο δεν ζητάμε.

Μια μπουκιά γλυκό ψωμί
έστω και για μια στιγμή
ας μπορούσαμε να φάμε,
τίποτ’ άλλο δεν ζητάμε.

Χωρίς φτερά, χωρίς χαρά,
χωρίς σταλιά συμπόνια από κανένα,
χαράμι πάν’ τα νιάτα μας,
τα πιο καλά μας χρόνια πάν’ χαμένα.

Γιατί όμως γιατί να είμαστε φτωχοί
και μια ζωή ολόκληρη
σ’ αυτήν την κοινωνία
να ζούμε σαν απόκληροι
με πίκρες κι αγωνία.

Τι κι αν είμαστε φτωχοί
έχουμε κι εμείς ψυχή
τίποτ’ άλλο δεν ζητάμε.

Μια μπουκιά γλυκό ψωμί
έστω και για μια στιγμή
ας μπορούσαμε να φάμε,
τίποτ’ άλλο δεν ζητάμε.