Έχε γεια μου είπανε
δυο χείλη αγαπημένα
και δυο ματάκια δάκρυσαν
και κλάψανε για μένα.

Ήταν για μένα θάνατος
του χωρισμού η ώρα
γι αυτό σαν μαύρη θάλασσα
βογκάει η καρδιά μου τώρα.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν
δεν σε λησμονώ
σ’ έχω πάντα στην καρδιά μου
πάντα σε πονώ.

Έφυγες και μ’ άφησες
και μέρα νύχτα λιώνω,
τι πίκρες έχει ο χωρισμός
εγώ το ξέρω μόνο.

Πάντα με κλάμα τραγουδώ
και λέω κάθε ώρα
εμείς οι δυο χαθήκαμε
σαν τα πουλιά στη μπόρα.

Όσα χρόνια κι αν περάσουν
δεν σε λησμονώ
σ’ έχω πάντα στην καρδιά μου
πάντα σε πονώ.