Κοντεύουνε μεσάνυχτα και περιμένω ακόμα
με την ψυχή στο στόμα εσύ για να φανείς.
Κοιτάζω στον καθρέφτη μου, μιλώ στον εαυτό μου
θεέ μου σε καλό μου δεν μ’ αγαπάει κανείς.

Για που παν τα τραίνα, πέστε μου που πάνε
στους σταθμούς περνάνε και δε σταματούν.
Για που παν τα τραίνα, άραγε που πάνε
στους σταθμούς περνάνε και δε σταματούν.

Πώς να γυρίσω σπίτι μου, την πόρτα πως ν’ ανοίξω
πέστε μου πώς να πνίξω ετούτο τον καημό.
Ρολόι είναι η καρδιά κάποτε σταματάει
ν’ αντέξει δεν βαστάει σ’ αυτό το χωρισμό.

Για που παν τα τραίνα, πέστε μου που πάνε
στους σταθμούς περνάνε και δε σταματούν.
Για που παν τα τραίνα, άραγε που πάνε
στους σταθμούς περνάνε και δε σταματούν.