Πέρασε ο καιρός με άφησε μόνο να θυμάμαι
Τι ήταν όλη μου η ζωή; Ξοδεύτηκε έτσι με σκοπούς άσκοπα…
Κανείς δεν είναι πια εδώ ούτε κι αυτοί που ζήσαμε μαζί άνοιξες και χειμώνες…

Και τώρα στέκομαι εκεί που μ’ έφερε η μοίρα να αντιστέκομαι ξανά…
Και τώρα στέκομαι εκεί που μ’ έφερε η μοίρα…

Κοιτάζω για άλλη μια φορά
τον ίδιο ουρανό… τα σύννεφα
να φέρνουν καταιγίδες
σαν τις γαλέρες των καιρών…
Τα σύννεφα ξανά να φέρνουν καταιγίδες…

Να ταξιδεύουν συνεχώς
γύρω απ’ τον πλανήτη
λυτρώνοντας με τις βροχές
θλιμμένα μάτια…
Φέρνοντας ξανά οσμές
από νεκρά κρεβάτια
από μεγάλους έρωτες…

και άνοιξες που θα `ρθουνε να βρουν παιδιά αλλωνών…
οι άνοιξες θε να `ρθουνε να βρουν παιδιά αλλωνών…

...παιδιά αλλωνών και όχι τα δικά μου…

Πέρασε ο καιρός…
μ’ άφησε μόνο να θυμάμαι
τι ήταν όλη μου η ζωή;